نام اصلی آن حضرت «م ح م د» است. نامی که پیامبر اکرم(ص) بر او نهاده و فرمود: اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است. کنیه حضرت ابوالقاسم است و به ایشان ابوصالح، ابو عبدالله، ابو ابراهیم، ابوجعفر، و ابوالحسن هم گفته می شود. القاب آن حضرت بسیار زیاد است. از جمله:
1- مهدی: مشهورترین لقب آن حضرت است. مهدی که اسم مصدر هدایت است، به معنی کسی است که بوسیله خدا هدایت شده باشد. امام صادق(ع) در ضمن حدیثی فرمودند:
آن حضرت را مهدی گویند، زیرا مردم را به امری که گم کرده اند هدایت می کند. (1)
همچنین امام باقر(ع) فرمودند:
او را مهدی نامیدند برای اینکه به امری پنهان (اسلام راستین) هدایت می کند.
2- قائم: یعنی قیام کننده به حق. رسول خدا(ص) فرمودند:
از این جهت او را قائم نامیدند که پس از فراموش شدن نامش قیام می کند. (2)
امام جواد (ع) در پاسخ به این پرسش که چرا او را قائم می نامند، چنین فرمودند:
زیرا پس از آنکه نامش از خاطره ها فراموش شود و اکثر معتقدین به امامتش از دین خدا برگردند قیام می کند. (3)
3- منتظر: از امام جواد(ع) پرسیدند چرا وی را منتظر می گویند؟ ایشان فرمودند:
زیرا وی برای مدتی طولانی غیبت می نماید و علاقمندان، منتظر ظهورش خواهند بود و آنان که تردید دارند، او را انکار می کنند. (4)
4- بقیه الله: روایت شده که چون آن حضرت قیام کند، پشت به کعبه می ایستد و سیصد و سیزده نفر دور او جمع می شوند. اول چیزی که می فرماید این آیه شریفه است:
بَقِیَّةُ اللهِ خَیرٌ لَکُم اِن کُنتُم مُؤمِنین. آنگاه می فرماید: منم بقیه الله و حجت او و خلیفه او بر شما. پس هیچ سلام کننده‌ای بر او سلام نمی کند مگر اینکه می گوید: السلامُ عَلَیک یا بَقیةَ اللهِ فِی اَرضِهِ.
دیگر القاب آن حضرت عبارتند از: حجة الله، خلف صالح، مُنتقِم، ولی الله، صاحب الامر، صاحب الزمان، منصور و ...
